De eindeloze hoogvlaktes.

Wij hebben vandaag 357 km gereden van Finland naar Noorwegen door Lapland, we zijn om 9.15 vertrokken en kwamen16.30 in Karasjok Noorwegen aan. (Johan zegt steeds Kalasnikof).
Een flinke tocht met een start in Muoiontie in Finland, het eerste stuk over de E8, dit is een hoofdweg langs de grensrivier met Zweden omhoog en heeft maar twee rijstroken. Het is zeer rustig, je komt maar af en toe verkeer tegen. Wij hadden bedacht om in Muonio de rivier over te steken om in Zweden te tanken, vanwege dat verhaal over de bio ethanol toevoeging in Finland. Dit was dus verkeerd gedacht van ons, na zo’n 8 km rijden, Johan eens kijken op de TomTom of er een tankstation in de buurt is, niet dus, dan moesten we nog doorrijden naar de hoofdweg B99 in Zweden, dit is nog een flink stuk rijden en de weg was zeer slecht, dus weer omgekeerd en over de brug Finland weer in. We rijden nog geen km of er is een Shell tankstation aan de weg en deze heeft dus gewoon E95, dus ik zag weer spoken op de weg. Maar ja, dan weer dat pinapparaat, niks mis mee hoor, je kunt keurig de Engelse taal in toetsen, maar je moet het bedrag van te voren intoetsen wat je tanken wil, maar weet jij precies wat er in kan, ik zeg tegen Johan €30,- moet kunnen, Johan tanken, vraag ik aan een Fin hoe ik hier de bon er weer uit kan krijgen, want dat is bij elk apparaat verschillend, bij de een creditkaart er weer in bij een ander apparaat, weer een apart knopje indrukken en soms lukt het gewoon helemaal niet. En ik ben nou gewoon een iemand van de lijstjes, en hou alles bij, dus wil ik gewoon een bonnetje. Verteld deze Fin mij dat ik rustig €50,- had kunnen in toetsen, you pay wath you get, je bent dus nooit te oud om te leren. Maar wat ik niet begrijp en dat zeg ik wel vaker, dat ze in het Europees parlement niet kunnen bedenken, dat je voor een en het zelfde apparaat, niet een en dezelfde gebruiksaanwijzing kunt een bedenken, dat zou een hoop gedonder schelen. Kijk maar naar de mobile telefoon, ik heb er van Nokia verschillende gehad en niet een werkte het zelfde, dan praat je nog maar over een merk.( dit is weer zo’n stokpaardje van mij). Wij gaan weer verder op pad, en we hebben de tank bijna vol, dus goed ingeschat die €30,-. En je moet hier ook niet bedenken, ik tank later wel, want dat kan zo honderden km verder zijn, dan heb je dus een probleem. Wij rijden ongeveer een anderhalf uur dan stoppen we bij een picknickplaats aan een wild stromende rivier, deze zijn in Finland niet zo goed verzorgd als in Zweden, daar zijn altijd keurige toiletten, hier niet, dan weet men het wel, hoe het gebied eromheen eruitziet, net als in Nederland. Er staan hier veel vrachtwagens uit Estland en Litouwen op de parkeerplaatsen te overnachten, het zijn vaak koelwagens. Bij Palojoensuu slaan wij af en gaan we B93 op, het scheelt ons ongeveer ruim 80 km rijden ( dit is hier twee uur) dat dit korter is als door Zweden. We verlaten de eindeloze naaldbossen het gebied wordt steeds ruiger met onnoemelijk veel meren en rivieren ertussen wat met elkaar steeds in verbinding staat, daar kronkel je dan met de auto tussen door heuvel op en af met heel soms een brug, en in de verte zien we de bergen met nog wat sneeuw erop. Achter ons richting Zweden ziet de lucht behoorlijk zwart, niet naar kijken zegt Johan, we gaan die kant op en wijst naar voren. En als we stoppen om te lunchen, alweer bij zo’n wild stromende rivier en een vrachtwagen uit Letland, begint het in de verte te donderen, Johan hoort niks zegt hij, maar ik wel en ik ben nu eenmaal als de dood voor onweer, dus ben ik niet blij. Als wij weer op weg zijn begint het gigantisch te regenen en te donderen met heel dikke regendruppels ze lijken soms op hagelstenen zo klinkt het in de auto, het duurt gelukkig niet lang, wij gaan naar links en de bui draait weg de andere kant op. Onderweg nog even gestopt voor een paar foto’s, hier staat een Finse fietser zijn bagage weer op de fiets te doen, hij is onderweg naar Alta en hij had er al 300 km op zitten, zo kun je dus ook een toertocht fietsen, zonder verzorging onderweg, alles bij hem, dit was 20 kg bagage, en het zwaarste was het water wat hij mee moest nemen vertelde hij en sprak perfect Engels met ons, dit vertelde wij hem ook, en we vertelde onze ervaring op de camping van gisteren, hij kwam helemaal onder uit Finland, daar spreken ze veel meer Engels zei hij.
Wij slaan bij Gaednovuoppe af de B92 op, aangegeven als een groen gele weg, dus zeer landschappelijk. Johan zegt nog 35 km, dit klopt volgens mij niet want op de kaart staat 92, we zien wel. Wij maken een flinke klim omhoog en komen in grote hoogvlaktes terecht, het begint steeds meer op toendra’s te lijken met veel minder bomen. Dit hebben we in Nieuw Zeeland ook gezien dat we daar met de trein door de Alpen reden. Je verwacht het niet als je een berg opgaat, dat daar zulke grote vlaktes boven zijn, met allemaal meren die weer met elkaar verbonden zijn, het is overweldigend wat je allemaal te zien krijgt. Wat kan natuur toch mooi zijn. Soms is er een kleine plaats of een nederzetting die gebruikt wordt voor de rendieren, dit kun je zien aan de kralen die er staan, we hebben daar zelf geen rendieren gezien. En dan zien we ook nog een watervliegtuig aan een meer liggen, in het voorbijgaan, dus dat is ook een vorm van vervoer hier. Maar er rijden hier ook bussen, hoe vaak weet ik niet, maar ze rijden er wel, het zal wel geen belbus zijn met een vrijwilliger. Opeens zegt de TomTom boven op een berg, bestemming bereikt ??? er is werkelijk niks, hoezo bestemming bereikt, foutje van TomTom. Johan opnieuw Karasjok ingevoerd en toen moesten we nog een aantal km rijden. Op een gegeven moment had ik het helemaal gehad, auto aan de kant en heb een half uurtje op bed gelegen, daarna ging het wel weer gauw naar de camping. Wij hadden op het eind nog een flinke daling van 10% heftig maar wel mooi, spannend, daar was de camping in zicht, weer aan het water ziet er goed uit, en ik doe niks meer!
Wordt vervolgd.
De groeten van Johan en Jantine.